|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند
بخشنده بخشایشگر
وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿١﴾
وای بر هر عیبجوی مسخره‌کننده‌ای!
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿٢﴾
همان کس که مال فراوانی جمع‌آوری و شماره کرده (بی‌آنکه
مشروع و نامشروع آن را حساب کند)!
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿٣﴾
او گمان می‌کند که اموالش او را جاودانه می‌سازد!
كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿٤﴾
چنین نیست که می‌پندارد؛ بزودی در «حطمه» [= آتشی
خردکننده] پرتاب می‌شود!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿٥﴾
و تو چه می‌دانی «حطمه» چیست؟!
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿٦﴾
آتش برافروخته الهی است،
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿٧﴾
آتشی که از دلها سرمی‌زند!
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿٨﴾
این آتش بر آنها فروبسته شده،
فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿٩﴾
در ستونهای کشیده و طولانی!
 |