|
سورة فاتحه الکتاب
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ (1)
به نام خداوند
بخشنده بخشایشگر
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2)
ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.
الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ (3)
(خداوندی که) بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همگان را فرا
گرفته).
مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (4)
(خداوندی که) مالک روز جزاست.
إِيَّاكَ
نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5)
(پروردگارا!) تنها تو را می‌پرستیم؛ و تنها از تو یاری می‌جوییم.
اهْدِنَا الصِّرَاطَ
الْمُسْتَقِيمَ (6)
ما را به راه راست هدایت کن...
صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ
الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ (7)
راه کسانی که آنان
را مشمول نعمت خود ساختی؛ نه کسانی که بر آنان غضب کرده‌ای؛ و نه
گمراهان.
 |