|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ (1)
به نام خداوند
بخشنده بخشایشگر
الْقَارِعَةُ ﴿١﴾
آن حادثه کوبنده،
مَا الْقَارِعَةُ ﴿٢﴾
و چه حادثه کوبنده‌ای!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٣﴾
و تو چه می‌دانی که حادثه کوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت
است!)
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ
الْمَبْثُوثِ ﴿٤﴾
روزی که مردم مانند پروانه‌های پراکنده خواهند بود،
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ
﴿٥﴾
و کوه‌ها مانند پشم رنگین حلاجی‌شده می‌گردد!
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿٦﴾
اما کسی که (در آن روز) ترازوهای اعمالش سنگین است،
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿٧﴾
در یک زندگی خشنودکننده خواهد بود!
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿٨﴾
و اما کسی که ترازوهایش سبک است،
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿٩﴾
پناهگاهش «هاویه» [= دوزخ] است!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿١٠﴾
و تو چه می‌دانی «هاویه» چیست؟!
نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿١١﴾
آتشی است سوزان!
 |