|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ (1)
به نام خداوند
بخشنده بخشایشگر
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿١﴾
بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید،
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾
همان کس که انسان را از خون بسته‌ای خلق کرد!
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿٣﴾
بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾
همان کسی که بوسیله قلم تعلیم نمود،
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿٥﴾
به انسان آنچه را نمی‌دانست یاد داد!
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى ﴿٦﴾
چنین نیست (که شما می‌پندارید) به یقین انسان طغیان می‌کند،
أَنْ رَآَهُ اسْتَغْنَى ﴿٧﴾
از اینکه خود را بی‌نیاز ببیند!
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿٨﴾
و به یقین بازگشت (همه) به سوی پروردگار تو است!
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿٩﴾
به من خبر ده آیا کسی که نهی می‌کند،
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿١٠﴾
بنده‌ای را به هنگامی که نماز می‌خواند (آیا مستحق عذاب ا لهی نیست)؟!
أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿١١﴾
به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد،
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿١٢﴾
یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است)؟!
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿١٣﴾
به من خبر ده اگر (این طغیا نگر) حق را ا نکار کند و به آن پشت نماید
(آیا
مستحق
مجازات ا لهی نیست)؟!
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿١٤﴾
آیا او ندانست که خداوند (همه اعما لش را) می‌بیند؟!
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعَنْ
بِالنَّاصِيَةِ ﴿١٥﴾
چنان نیست که او خیال می‌کند، اگر دست از کار خود برندارد، ناصیه‌اش
(=موی پیش
سرش) را گرفته (و به سوی عذاب می‌کشانیم)،
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿١٦﴾
همان ناصیه دروغگوی خطاکار را!
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ﴿١٧﴾
سپس هر که را می‌خواهد صدا بزند (تا یاریش کند)!
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿١٨﴾
ما هم بزودی مأموران دوزخ را صدا می‌زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)!
كَلَّا لَا تُطِعْهُ
وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿١٩﴾
چنان نیست (که آن طغیانگر می‌پندارد)؛ هرگز او را اطاعت مکن، و سجده
نما و
(به
خدا) تقرب جوی!
 |